De afgelopen decennia zijn wij vrouwen een steeds actievere en intensievere rol in het arbeidsleven gaan spelen. We werken door en dat is heerlijk.
Je hebt een leuke functie, je ontwikkelt je, je draagt je steentje bij, je voelt je gewaardeerd en zelfstandig.
Daar waar onze moeders, vaak het huishouden bestierden en veelal bij de kinderen thuis waren, zijn wij (ikzelf ben inmiddels 52) hedendaagse vrouwen nog steeds volop aan het werk en blijven we ons ontwikkelen. Het komt zelfs vaak voor dat we nog zwaardere, leidinggevende functies ambiëren omdat we met de jaren meer daadkracht krijgen (meer testosteron).
Deze ontwikkeling maakt dat wij vrouwen groeien, kunnen doen wat we leuk vinden en onze kwaliteiten kunnen benutten.
Dit houdt ook in dat we nog meer ballen in de lucht moeten houden. Daar waar we vroeger een stapje terug deden, zetten we er eigenlijk nu nog een tandje bij.
Neem daarbij ook nog onze partner (niet altijd de eerste), ons huishouden, onze ‘puberende’ of bijna ‘ het-nestverlatende’ (bonus)kinderen, onze vriendschappen, onze gezondheid, het fit willen zijn, ontspanning, eventuele mantelzorg ….
Het is een hele lijst….. en dan komt de overgang er ook nog eens bij.
Ik denk dat de tijd is aangebroken dat ‘goed werkgeverschap’ zich nog meer richt op het welzijn van vrouwen. Dat er in het kader van de duurzame inzetbaarheid aandacht komt voor de vrouw in de overgang.
We moeten er immers allemaal doorheen en als het kan het liefst zo gezond en vitaal mogelijk. Daarbij is het van belang dat er kennis en ervaring wordt gedeeld en er handvatten worden aangereikt om ‘zowel met de negatieve als positieve aspecten’ te kunnen omgaan.
Dat is in het geval van zwangerschap en het krijgen, verzorgen en voeden van kinderen al enige jaren geleden in de stijgers gezet. Nu zijn die vrouwen van toen op de leeftijd dat hormonen beginnen te veranderen. Ze gaat langzamerhand van vruchtbaar naar onvruchtbaar en dat brengt veel veranderingen mee. Zowel op fysiek, mentaal en emotioneel niveau.
Veel vrouwen zijn zich er niet van bewust wanneer de overgang begint en wat de klachten zijn. Vaak voelt zij zich niet lekker in haar vel en is zich er niet van bewust dat deze klachten te maken hebben met de verandering van haar hormoonhuishouding.
Deze klachten kunnen al 10 jaar voor de menopauze (rond 51 jaar) beginnen. Dus vanaf begin 40.
Daarnaast is er een groot verschil in de hoeveelheid en intensiteit van de klachten en kun je je ook afvragen of de klachten te maken hebben met de overgang of met het feit dat we gewoon ouder worden. Onderscheid tussen bv. een burnout of de overgang is niet gemakkelijk te maken. En daar komt ook nog eens bij dat klachten sterk invidueel bepaald zijn.
Zeg nu eens eerlijk, het mag dan niet zo sexy klinken die overgang, maar ja, je hebt er wel mee te dealen.
En… als jij (en je collega’s en leidinggevenden), weten wat je kunt verwachten en jij je ervan bewust bent van wat deze periode met je doet. Welke impact het kan hebben op jouw fysieke gesteldheid, maar ook op jouw mindset, emoties, stressbeleving, en energieniveau. En hoe jij daarmee om kan gaan. Dan is dat pure winst. Een gedeelde verantwoordelijkheid van werknemer en werkgever.
Als je deze periode dan ook nog eens aangrijpt om ‘de reis naar binnen te bewandelen’, te kijken wat er zich nog aandient, welke dromen je nog hebt, wat je nog zou willen bereiken op werkgebied, maar ook qua persoonlijke ontwikkeling.
Dan plukken jij en jouw werkomgeving daar de vruchten van!
Dankjewel voor het lezen van mijn blog.
Mijn naam is Judith Bussink en ik ben eigenaar van Menokuur. Als natuurgeneeskundig therapeut help ik vrouwen ‘slank en soepel’ door de overgang. Daarnaast geef ik binnen bedrijven masterclasses over de vrouw in de overgang. Dit om de kennis te vergroten, er met elkaar over in gesprek te gaan, taboes te doorbreken en handvatten te bieden in het kader van de duurzame inzetbaarheid. Neem gerust een kijkje op www.menokuur.com of stuur me een berichtje op judith@menokuur.com.
Ook kun je je abonneren op De overgangspodcast, waarin geen enkel onderwerp over de overgang onbesproken wordt gelaten.