Contactpersoon: Sara Masotto
Onderneming: Transformatie- en stylecoach
Website: www.styleformation.nl
Wie ben je?
Mijn naam is Sara. Ik ben 31 jaar oud en woon momenteel in het oosten van het land in een piepklein dorpje naast Deventer, genaamd Terwolde. Mijn kantoor is in Deventer gevestigd, omdat dit makkelijker maakt voor mijn klanten die met het OV komen. Terwolde heeft namelijk alleen een buurtbus die op afspraak rijdt. Ik woon tijdelijk bij mijn moeder en stiefvader in, vanwege een verbroken relatie. Super gezellig! Echt, als mensen aan mij vragen; hoe is het om weer bij je ouders te wonen, dan geef ik daar oprecht een positief antwoord op, omdat het me het afgelopen jaar enorm goed heeft gedaan. Ik ben wel van plan om over een half jaar terug te gaan verhuizen naar Rotterdam, omdat ik daar mijn hart heb verloren. Ik vind de omgeving en mensen echt geweldig. Ik zal de natuur op de Veluwe wel gaan missen.
Wat heb je gedaan voor je begon met ondernemen?
Ik heb voordat ik begon met ondernemen heel veel verschillende banen gehad, maar altijd met het doel om andere mensen te helpen. Ik heb na mijn studies Sociaal Pedagogisch Werker en Maatschappelijk Werker 10 jaar in de hulpverlening gewerkt. Ik was goed in het ‘zorgen’ voor anderen, dus nam mijn kwaliteit en kunnen mee in mijn studies en werkleven. Het was iets waarvan ik zeker wist dat ik het kon. Ik had heel weinig zelfvertrouwen in mijn zijn en kunnen en het werken in de zorg gaf mij voldoening en zekerheid. Ik ben begonnen als woonbegeleider en ambulant begeleider. Na een tijdje werd ik coördinerend begeleider, waarbij ik een aantal vaste cliënten onder mijn verantwoordelijkheid had en tenslotte ben ik aan de slag gegaan als digitaal hulpverlener. Ik heb samen met 9 andere collega’s een digitaal platform en hulpverleningsvorm voor cliënten met een verstandelijke beperking ontwikkeld genaamd DigiContact. Cliënten kunnen 24/7 inbellen via hun laptop of iPad en hun hulpvraag bespreken met een begeleider aan de andere kant van het scherm. Wij als hulpverleners zaten in het hoofdgebouw van de moederstichting genaamd Philadelphia. We hebben tevens toegang tot hulpdossiers, dus dat is nu uitgegroeid tot een enorm waardevolle dienst. Zeker in de Coronatijd! Het is een landelijk succes binnen en buiten de organisatie en ik ben er nog steeds trots op.
Na 3 jaar stopte ik hiermee en ging ik aan de slag als jobcoach, omdat ik ging samenwonen met mijn toenmalige partner en ik klaar was met de wisselende diensten. Ik kreeg namelijk veel migraine aanvallen, was constant moe en ik had geen ritme. In die tijd begon ik ook met een opleiding tot imagocoach. Ik had altijd al een passie voor styling en mode, maar vanwege een moeilijke jeugd had ik mijn droom om styliste te worden aan de kant gezet. Ik geloofde er niet in en ging hulpverlenen, omdat ik hiervan zeker wist dat ik het kon, het veilig voor me leek en ik gewend was om te zorgen voor anderen. Omdat de dromen en visualisaties me maar niet loslieten, ben ik de opleiding vanuit nieuwsgierigheid gaan volgen.
Het zijn van jobcoach vond ik een hele andere tak van sport. Het ging namelijk minder om het helpen van de cliënt, want er kwam veel bureaucratie bij kijken. Het UWV was mijn opdrachtgever en ik zag dat ze anders keken naar mensen met een verstandelijke beperking met een Wajong uitkering dan ik als hulpverlener naar mijn cliënt keek. Volgens het UWV konden deze mensen allemaal wel 40 uur werken, maar ik zag de ene na de andere cliënt burn-out klachten krijgen vanwege de minimale begeleiding op de werkvloer. Nadat ik opmerkte dat het ook mij van binnen meer leegzoog dan het me opleverde besloot ik te stoppen met het werken in de zorg. Mijn opleiding tot imagocoach had ik inmiddels behaald en mijn zintuigen waren enorm geprikkeld om mijn dromen en visualisaties te gaan volgen.
Waarom heb je voor het ondernemen gekozen en hoe ben je op het idee van je onderneming gekomen?
Nadat ik gestopt was in de zorg ging ik niet rusten. Nee, mijn ex ging aan de slag voor een sales en marketing bedrijf als zelfstandige en ik werd hierdoor geprikkeld en ging ook met het bedrijf samenwerken. Ik wilde dus heel graag styling werk doen als zelfstandige, maar ik had geen idee hoe ik moest ondernemen en ik was nog steeds super onzeker over mijn kunnen en kennis. Mijn doel binnen deze functie was om meer zelfvertrouwen te krijgen en op een veilige manier te leren ondernemen. Als ik er op terug kijk, was het weer een excuus om mijn droom niet te hoeven volgen, maar het was blijkbaar ook nog niet mijn tijd hiervoor. Het werk dat we deden was deur aan deur verkoop en het coachen van anderen om ze ook goed te laten worden in verkoop aan de deur. We verkochten Marley Spoon abonnementen aan de deur, wat een ontzettend leuk product was om te verkopen vanwege het biologische aspect. Mijn ex en ik bleken succesvol en we coachten samen tientallen zelfstandigen naar meer succes. Heel veel mensen hebben een negatieve kijk op deur aan deur en dat begrijp ik, omdat ze soms best kunnen aandringen. Maar wij zorgden er voor dat we echt na twee keer nee te horen weggingen. Dit gaf ons niet alleen meer energie, maar we lieten iedereen achter de deur met een glimlach achter.
De styling droom bleef ondertussen roepen en trekken, dus ik probeerde het stapje voor stapje voor mezelf op te bouwen, maar met een carrière die 90 uur per week kostte en een partner die ook veel aandacht vroeg bleek dat heel erg moeilijk. Mijn ex en ik verhuisden samen met een aantal andere zelfstandigen van het bedrijf naar Antwerpen, maar na 2 maanden daar bleek het nieuwe product Eneco voor mij geen succes en ook de relatie hield daarna niet lang meer stand. Ik ging parttime aan de slag bij Massimo Dutti als fashion advisor en begon met freelance styling werk voor Zalando. Eindelijk zette ik een stap naar mijn passie!! En direct twee.. Ik vond het enorm leuk om te doen. Uiteindelijk begon ik met kleine particuliere styling klussen vanuit mijn Vlaamse bedrijf Insideoutfit in Antwerpen. Het was een leuke tijd, waarin ik merkte hoe gezond het is om je passies te volgen. Ik deed eindelijk dat gene waar mijn hart zo lang naar verlangde en ik leefde compleet op. Eindelijk nam ik de touwtjes in mijn eigen handen en volgde mijn pad.
Helaas had ik in de tijd in Antwerpen een potje van mijn leven gemaakt. Ik ging constant over mijn grenzen heen in de relatie, ik leefde rianter dan er geld binnenkwam, ik had een blowverslaving opgebouwd en uiteindelijk liet mijn ex me zitten met een grote schuld. Hierdoor was ik genoodzaakt om terug te gaan naar mijn moeder en stiefvader en om mijn verantwoordelijkheid voor mijn eigen leven op te pakken. Ik zag in dat ik constant in negatieve patronen belandde en daar moest iets aan gebeuren
Nadat ik na 16 jaar weer bij mijn ouders ging wonen, voelde ik eindelijk een soort van vangnet om me heen. Ik was 15 jaar toen ik uit huis werd geplaatst door Jeugdzorg en ik had vanaf mijn 12de jaar een enorm rusteloos en onstabiele jeugd. Ik was heel opstandig en had enorm veel ruzie met mijn stiefvader en moeder. Met mijn vader had ik nauwelijks contact. Vanaf mijn 15de verhuisde ik constant van het ene tehuis naar het andere, vanwege de ‘progressie’ die ik boekte. In de tehuizen woonden veel kinderen die verslaafd, misbruikt of mishandeld waren, dus het deed uiteindelijk mijn ogen openen hoe het leven er ook uit kon zien. Ik begon de jongeren te helpen met hun problemen en ik zag dat ze vaker naar mij toekwamen met hulpvragen dan naar de begeleiding van de woning. Ik bleek uiteindelijk niet meer terug naar huis te kunnen en woonde tot mijn 18de in de diverse tehuizen. Zelf was ik in die tijd niet vatbaar voor verslavingen en ging juist extra mijn best doen op school, omdat ik toch wel graag wat van mijn leven wilde maken.
Na mijn 18de ging ik op mezelf wonen en ik wilde mijn leven heel graag ‘normaal’ leiden. In de buitenwereld leek dat ook zo, maar het was één groot masker. Ik had een tijd lang een relatie met iemand die emotioneel niet beschikbaar was. Na het verbreken van deze relatie vertrok ik naar de Randstad en belandde ik constant in verslavingspatronen, gewelddadige relaties, verhuizingen en angst- en paniekstoornissen. Ik had geen veilige basis in mijn eigen fundering opgebouwd, waardoor ik overal heen schoot en in een negatieve loop terecht was gekomen die jaren voortduwde.
Tot ik vorig jaar weer bij mijn stiefvader en moeder ging wonen. Ik kwam zo ontzettend tot rust! Ik ging sporten, rusten, bewegen, mediteren, schrijven, nieuwe hobby’s zoeken, ik noemde 200 affirmaties per dag op. Ik deed echt ALLES om me op lange termijn goed te voelen. Ik heb 10 maanden tijd 2/3 van mijn schuld weggewerkt en mijn ouders en ik hebben onze relatie heel erg verbeterd. Ik heb in alles mijn verantwoordelijkheid gepakt om er zo goed mogelijk uit te komen en doelen te stellen, zodat ik ook niet meer terug viel. Ik ben nu al 10 maanden clean van blowen en ik drink ook geen druppel alcohol meer. Door dit alles toe te passen is mijn missie vorig jaar ontstaan. Ik volgde op dat moment een opleiding tot transformatiecoach om vrouwen beter te kunnen coachen in hun veranderproces, want ik zag in het doen van mijn stylingklussen dat ik beter van binnen naar buiten kan werken in plaats van buiten naar binnen. Ik zie namelijk dat veel vrouwen enorm veel problemen hebben met hun zelfbeeld. En dat herken ik, omdat ik dat zelf ook natuurlijk lang heb ervaren. Na het voltooien van de opleiding besloot ik om mijn hulpverlening-, levens- en stylingervaringen te bundelen tot één bedrijf.
Ik help vrouwen om een verbeterde versie van binnen naar buiten te worden. Zodat ze weten wie ze zijn, wat ze willen en hoe ze dit het beste kunnen uitstralen.
We kijken naar het totaal plaatje en ik leer hen methoden en technieken om ze te helpen bij een gezonde en doelgerichte levensvisie, waardoor ze hun eigen gevoelens en geluk op nummer 1 zetten en hiernaar handelen.
Want door goed voor jezelf te zorgen en jezelf altijd op nummer 1 te zetten, kun jij je eigen pad volgen.
Hoe combineer je het ondernemen met alle andere activiteiten op je dag?
Heel goed plannen, dat ten eerste. Ik kan echt een enorme uitsteller zijn, maar nu heb ik een stok achter de deur. Ik heb elke week even een evaluatie moment om mijn agenda door te lopen. Alles wat ik heb gedaan markeer ik groen, wat ik niet heb gedaan oranje en wat ik half heb gedaan roze. Dit geeft een heel duidelijk overzicht wat ik graag wil uitstellen. Zo leer ik mezelf beter kennen, maar geef ik mezelf ook een schop onder mijn kont, omdat ik aan het eind van de week verantwoordelijkheid moet afleggen aan diegene die met mij evalueert.
Daarnaast moet ik heel eerlijk bekennen dat ik niet zoveel andere activiteiten op een dag heb. Ik heb geen man of kinderen. Ik kook wel eens en maak mijn eigen kamer schoon, maar mijn moeder die heeft zelf minimaal werk dus zij doet graag het huishouden en maakt het avondeten. Verwend he?! Ik heb het hier ook wel is met haar over en dan zegt ze ‘ik gun jou je bedrijf en succes en ik vind het fijn om voor je te zorgen’. Super lief en ik ben ze enorm dankbaar! Tijd besteden met hen en familie en vrienden vind ik heel erg belangrijk. Daarom maak ik hier tijd voor om tijd in hen te investeren.
Wat maakt jouw onderneming uniek?
Ik heb van mijn shit mijn mest gemaakt. Ik neem mezelf mee in dit bedrijf. Ik bedoel, zonder mijn levenservaringen, werk, kennis, studies en andere ervaringen zou ik Styleformation nooit zo hebben kunnen inrichten als ik nu heb gedaan. Ik ben eigenlijk dankbaar voor alles wat ik heb meegemaakt, want nu kan ik anderen helpen om niet zo in de shit te belanden als ik.
Is er iets binnen het ondernemen dat je hebt onderschat?
De hoeveelheid keuzes die je als mens hebt. Je moet altijd goed bij je eigen kern blijven. Wat geeft mij gevoelens van vrijheid, blijheid en betekenis in het leven. Alle andere projecten die me deze gevoelens niet geven moet ik echt afstoten. Hoe moeilijk ik het soms ook vind om ‘nee’ te zeggen, want ik ben vrij snel enthousiast om ergens aan mee te werken of iemand te helpen.
Wat ik ook heb onderschat is hoeveel vrijheid en blijdschap me dit brengt. Ik had vroeger zoveel belemmerende overtuigingen over het ondernemen en nu ik deze grotendeels heb doorbroken zie ik zoveel mogelijkheden. Prachtig!
Als je 1 ding over kon doen sinds je bent begonnen met ondernemen, wat zou het dan zijn?
Niet zo lang twijfelen en gewoon doen. Elke keer door een nieuwe fase heen is normaal als ondernemer. Hier leer en groei je van. In het begin vond ik het super eng allemaal. Er kwam zoveel op me af. Ik heb me enorm laten blokkeren door tegenslagen en afleidingen. Door prioriteiten te stellen en keuzes te maken vanuit de gevoelens die ik wil voelen, kan ik sneller door innerlijke barrières heen omdat ik hele concrete doelen heb gesteld.
Wat is je toekomstvisie?
Ik heb zo ontzettend veel dromen en doelen. Het lijkt wel, nu ik de afgelopen jaren een paar dromen ben gaan volgen, dat ze zich steeds verder ontwikkelen! Ik zet nu elke dag een stap naar mijn doelen, omdat deze me bij de gevoelens brengen die ik wil voelen: Vrijheid, blijheid en betekenis geven.
Over een half jaar wil ik in Rotterdam wonen en daar mijn bedrijf verder uitbouwen. Nu ben ik een stevige basis aan het neerzetten met online diensten, zodat ik landelijk kan werken.
Ik wil zoveel mogelijk vrouwen helpen en inspireren. Dit doe ik bijvoorbeeld door de blogs, vlogs, posts en nieuwsbrieven te schrijven.
Ik heb mezelf door al mijn ontwikkelingen een stuk mooier van binnen gemaakt en daarmee wil ik de wereld een stuk mooier maken. Ik weet dat als ik zelf een hoge vibratie (veel positieve energie) heb, dat ik hiermee een ‘ripple effect’ creëer. Daarom heb ik elke dag een aantal vaste rituelen die ervoor zorgen dat ik positief en stabiel in het leven blijf staan. Het mooie is dat het nu ook te zien is in mijn omgeving. Mensen om mij heen hebben heel veel positieve energie en ik heb echt een goede band met de mensen die ik nu om me heen heb verzameld. Ik weet dat zij hun eigen positieve energie weer op die manier doorgeven aan de mensen om hun heen and so on and so on.. Ook vind ik het belangrijk dat mensen vanuit hun hart gaan leven. Het heeft mij namelijk enorm veranderd door eindelijk te doen waar mijn hart zo naar verlangde en ik wil hier anderen mee inspireren. Het leven is veel te kort om je tijd te moeten inleveren aan dingen die je helemaal niet wilt of nodig hebt.
Ik geloof dat wij als mensen na Corona bewuster bezig gaan met onze toekomstvisie en meer vanuit ons hart, vrijheid, blijheid en betekenis willen leven. Daarom denk ik dat coaches en persoonlijke ontwikkeling steeds belangrijker worden in het dagelijks leven.
Uiteindelijk wil ik een stichting oprichten voor jongeren die niet meer thuis kunnen wonen vanwege een onveilige situatie. Ik wil ze helpen om een veilige basis vanuit vertrouwen en geloof te creëren en ze helpen met hun toekomstvisie. Ook zou ik graag vrouwen over heel de wereld willen helpen om persoonlijk leiderschap over hun leven te nemen en één of meerdere naaiateliers op te zetten waar vrouwen duurzame kledingstukken maken met behoud van de natuur, het milieu, met het oog op een betere toekomst voor de vrouwen zelf. Ik hoop dat ik alles op mijn sterfbed kan afstrepen, dus daarom elke dag een klein stapje ;).
