Daar zat ik dan, op mijn eigen stadsstrand in Heerhugowaard. Niet als ontspannen bezoeker, maar als een ondernemer die het compleet had verkloot. Ik keek om me heen en zag wat ooit mijn droom was: drie zeecontainers, een toiletunit, een hoop zand en een lege zaak. Dit was mijn bedrijf, het bedrijf waarvoor ik alles had gegeven. Maar in plaats van een bruisende hotspot was het een plek geworden waar geld en motivatie als zandkorrels door mijn handen gleden.

Van passie naar puinhoop: hoe ik alles verloor

Ik had een tof idee waarmee ik wilde gaan ondernemen. Namelijk het opzetten en uitbaten van een stadsstrand in Heerhugowaard. Zonder enige ondernemerservaring zette ik door en werkte ik een jaar lang aan mijn ondernemersplan. Ik regelde een lening van €60.000,-, vroeg vergunningen aan en bouwde mijn bedrijf letterlijk vanaf de grond op. Dit moest het worden. Mijn succes. Mijn toekomst.

Harde realiteit

Maar toen mijn stadsstrand eenmaal open was, kwam de harde realiteit. In plaats van cocktails maken, koffie met gebak serveren, het tappen van bier en gezellige drukte. bleef het stil. Klanten bleven weg. Iedere ochtend bouwde ik vol goede moed mijn terras buiten op. Om, na een lange dag, waarin mijn hond notabene het beste gezelschap bleek te zijn, vervolgens ‘s avonds gedesillusioneerd de boel weer af te bouwen. Met de kassa tellen was ik altijd snel klaar. Nou ja, dan kon ik in ieder geval weer snel weg, naar huis, naar mijn veilige haven.

Van strand naar drijfzand

Al die maanden had ik geen idee hoe ik het tij kon keren om aan meer klanten te komen.  Ja, ik deed echt wel verwoede pogingen om te werken aan mijn zichtbaarheid. Ik kwam op de lokale radio, stond met een artikel in de krant, probeerde met omringende ondernemers te verbinden, organiseerde leuke acties en postte deze op Facebook, maar niks van dat alles werkte. Met als gevolg dat ik het gevoel had steeds verder weg te zakken, alsof ik in drijfzand stond. Uiteindelijk ging ik kopje onder en trok de bank de stekker uit mijn droom.
Uit ging het neonlicht…

Het faillissement: totale wanhoop en falen op alle fronten

Toen het faillissement onafwendbaar werd, voelde het alsof mijn wereld instortte. Ik moest mijn huis verkopen, belandde in de schuldsanering en stond met lege handen. Ik schaamde me kapot. Hoe had ik zo blind kunnen zijn voor alles wat ik niet wist en wat er eigenlijk allemaal bij het ondernemerschap kwam kijken? Hoe had ik zo naïef kunnen zijn om te denken dat je een onderneming nagenoeg wel alleen op kan zetten?

Regelmatig vroeg ik me af: Wat als ik het anders had gedaan? Had ik het dan wel kunnen redden? Maar de waarheid was op dat moment heel simpel: ik had gewoon geen idee hoe je een bedrijf moest runnen. En dat besef kwam hard binnen. Ik voelde me niet alleen failliet als ondernemer, maar ook als mens.

Opstaan na een faillissement: de eerste stappen naar herstel

Jarenlang worstelde ik met die mislukking. Mijn zelfvertrouwen was volledig verdwenen. Als ik ergens het woord ‘ondernemen’ hoorde, sloeg mijn hart een slag over. Maar diep van binnen wist ik: dit kan niet het einde zijn. De drive om weer te gaan ondernemen was er nog steeds.

Dus dit keer pakte ik het heel anders aan. Ik ging leren. Echt leren. Niet zomaar weer iets starten, maar snappen hoe een bedrijf opzetten werkt. Ik investeerde in businesscoaches, leerde hoe je klanten aantrekt, hoe je een strategie bouwt en hoe je een winstgevend bedrijf opzet. Stap voor stap herwon ik mijn zelfvertrouwen en begon ik in te zien waar het fout was gegaan.

Mijn grootste les? Ondernemen is een vak, dat gepaard gaat met vallen en weer opstaan. Geen hobby, maar een vak dat je moet leren, wil je een succesvol bedrijf kunnen neerzetten. De volgende twee bedrijven die ik bouwde, werden wel succesvol.

Waarom ik nu wél kan ondernemen (en hoe jij dat ook kunt doen)

Vandaag de dag help ik startende ondernemers die zich net zo verloren voelen als ik me toen voelde. Coaches en therapeuten die vol passie hun bedrijf starten, maar al snel merken dat alleen een goede dienst hebben niet genoeg is. 

Want laten we eerlijk zijn: hoe vaak heb jij gedacht “Ik ben goed in mijn vak, waarom blijven klanten dan weg?” Hoe vaak heb jij geprobeerd ‘gewoon zichtbaar te zijn’, zonder écht te weten wat je nou eigenlijk aan het doen bent en hoe je jouw ideale klant bereikt?

Het verschil tussen toen en nu? Ik weet nu hoe het werkt. Ik weet hoe je een stevig fundament bouwt, een strategie opzet en voorkomt dat je kopje onder gaat in de chaos van het ondernemen. 

Heb jij ook het gevoel dat je business op drijfzand is gebouwd?

Voelt het alsof je alles probeert, maar nergens écht grip op krijgt? Dat je verzuipt in de marketing, strategieën en het gevoel dat je van alles ‘zou moeten doen’?