Door: Handan Aydin
Een stelletje op televisie begint uitgebreid te zoenen en mijn vader zoekt naar de afstandsbediening en verandert snel het kanaal. Het is not done om naar zoenende mensen te kijken. Bij ons thuis keken we vaak naar Turkse films, waar de liefde wordt geuit met lief naar elkaar lachen en af en toe handjes vasthouden.
Het afgelopen jaar ben ik een nieuw programma begonnen: AmsterdamTalksSex
En dit was best een uitdaging voor me, niet alleen vanwege mijn achtergrond, maar ook vanwege mijn carrière.
Ik ben geboren in een heel klein dorpje in Oost Groningen. Mijn beide ouders zijn Turks; gastarbeiders, migranten, allochtonen of hoe mensen ze ook willen noemen. Aan hen heb ik te danken dat ik in de wereld van boeken terecht kwam.
Boeken brachten mij naar verre landen, naar mogelijkheden die ik niet voor mezelf durfde te zien. En daar begon ook mijn weg.
Ik begreep al snel dat studeren een vorm van vrijheid was, ik kreeg het advies op de lagere school van VMBO kader en schopte het tot Nijenrode. Zo ging het ook met werk, van serveerster naar directeur| bestuurder van een pand in Amsterdam Zuidoost, met uiteindelijk circa 20 FTE.
Zoals zoveel dingen veranderde dat ook en ik ging verder met studies die niet over management gingen en ik kwam uiteindelijk terecht bij sex, love and relationships studie.
Daar kwamen alle eye openers en dingen vielen op hun plek.
Het is eigenlijk allemaal heel simpel, alles wat we hebben geleerd over sex, is eigenlijk niet wat we willen weten. Daarom is het motto ook, alles wat je wilde weten over sex, maar nog niet wist.
Sex is niet alleen de daad of anticonceptie. Sex gaat over jezelf letterlijk en figuurlijk laten zien. En daar gaan de programma’s van AmsterdamTalksSex over.
Toen ik het idee pitchte bij verschillende theaters in Amsterdam, heb ik veel afwijzingen gehad. Er was een theater die het wel zag zitten en mij ook de vrijheid gaf: Het Plein Theater in Amsterdam. Een theater onder de bezielende leiding van een vrouw die het idee anders vond dan anderen.
De shows zijn gesprekken met experts. Onderwerpen als ‘Wat vinden vrouwen nu echt prettig?’ ‘Is sexualiteit anders voor mensen met een Zuid Amerikaanse, Creoolse, Marokkaanse of Turkse achtergrond?’ ‘ Homosexualiteit lijkt geaccepteerd, maar waarom worden homo’s dan nog steeds bedreigd?’ ‘ Is polyamory meer dan alleen een vrijbrief voor vreemdgaan?’
Seksualiteit blijkt een onderwerp te zijn waar we niet over uitgepraat raken. De onderwerpen blijven maar komen. Na mijn studie vind ik het allemaal heel logisch. Ik maak vaak een vergelijking met eten, wat vaak voor iedereen direct te begrijpen is. Je kunt fast food of ongezond eten of je je kunt de beste ingredienten nemen en kiezen. En dat laatste lijkt mij net iets gezonder.
Dit jaar komt er naast de theaterprogramma’s ook een educatief programma, waarin we nog meer de diepte ingaan.
De stad Amsterdam staat bekend om de vrije sex en de Wallen. Elke toerist kent de Rosse buurt. Maar misschien is het goed om Amsterdam bekend te maken voor de sexualiteit waarin we het meer hebben over wat is voor jou schoonheid en wat is voor jou liefde. Om de ruimte die sex kan geven en hoe het de basis kan zijn voor een relatie.
Voor mij persoonlijk, door te starten met dit programma, heb ik opnieuw iets gedaan wat heel riskant aanvoelde, maar waar een grote maatschappelijke behoefte was. Niet door cijfers te analyseren, maar door te kijken naar de samenleving.
Fotografie: Bambos Demetriou of Unmask Photography
