Als ik vanaf 0 zou starten met het kattencafé

Als ik het allemaal over mocht doen. Oh, ik zou mij direct gaan focussen op misbaar worden in mijn bedrijf en extreem goed voor mijzelf zorgen.

Wat fijn een burn-out

Een aantal jaar dromen en fantaseren over hoe het zou zijn. Mijn eigen bedrijf, een kattencafé. 8 katten die in een gezellig huiskamer café wonen en mensen komen daar wat drinken, eten en genieten van de katten.

Een droom, die een burn-out nodig heeft gehad om van start te kunnen gaan. Ik hoor het vaker. Vrouwen die vanuit de burn-out als een soort feniks herrijzen en hun hart gaan volgen en doen waar  hun passie ligt.

Ik startte een crowdfunding, haalde 22.500 euro op voor startkapitaal en kon van start.
Kan je je dat gevoel nog herinneren, toen je je bedrijf aan het opstarten was en van start ging?

Je moet alles nog uitzoeken, alles is nieuw. Dat kost heel veel energie. Het is zo bevredigend en beangstigend tegelijk. Wat een prachtige manier om je leven zoveel rijker te maken, toch? Met zowel de geluk momenten als de tranen.

De gouden kooi

Het kattencafé ging open. 10-12 uur werken, hele maaltijden overslaan. Want ik vond dat ik daar geen tijd voor had.  Af en toe een sigaretje buiten, want dat was mijn ‘rust’ momentje. Ik nam wel 10 kopjes koffie op een dag om de dagen door te komen. Elke dag dat ik open was stond ik er zelf. Daarnaast maakte ik op de dagen dat ik dicht was nog schoon in het café, deed de bestellingen, administratie en ging naar de groothandel.

In het begin was ik zo bezig met zorgen voor anderen. Ik bracht na werk nog mijn stagiaire naar het station zodat ze niet met de bus hoefde. Als mensen na sluitingstijd nog met kinderen voor de deur van het kattencafé stonden en zo graag nog even binnen wilde kijken, zei ik daar vaak ja op. Ook al was ik doodop en kostte dit mij eigenlijk meer energie dan dat het mij gaf.

Ik had toen ook de overtuiging dat ik het vooral niet voor het geld deed, ik deed het niet om rijk te worden. Maar nu ik daarop terug kijk betekent dat ook zeker niet dat je mensen al je tijd mag geven, ten koste van jezelf. Ik heb nu een veel gezondere overtuiging dat ik genoeg geld mag ontvangen om mijn bedrijf en mijzelf gezond te houden. En vanuit daar ook in overvloed te kunnen geven.

Iets wat de droom moest zijn en waar ik zo van genoot, begon zwaar te voelen. Ik kon niet meer genieten van de mensen die zo heerlijk met de katjes aan het spelen waren en kwamen om even helemaal te ontspannen en blij te worden van de katten.

Ik kreeg paniekaanvallen. Bij het idee dat ik niet om mocht vallen. Niet neer mocht gaan en geen dag ziek kon zijn omdat het café anders niet zou kunnen draaien zonder mij. Ik had soms slaappillen nodig om te kunnen slapen en s’ochtends was ik doodop als ik wakker werd en kon echt alleen douchen en tandenpoetsen. Een make-upje, een ontbijt of rustig in mijn eigen energie wakker worden voelden als een wereld ver van mij vandaan.

Dit ging zo niet langer. Als ik hierop terugkijk, lijkt het altijd wel alsof de pijn groot genoeg moet zijn om in beweging te komen. Of het nu een burn-out is die leidde tot je droom achternagaan. Tot een nieuw dieptepunt dat liet inzien dat dit niet de weg is. Misschien kwam daardoor wel de grootste verandering. Omdat ik met mijzelf de afspraak maakte, dat ik mij nooit meer zo zou voelen.

Dit gun ik iedereen

Ik leerde dat het bedrijf een middel is, een tool, waarbij het doel een goed en mooi leven is. Ook al zeggen mensen het zo vaak, ik leerde pas echt op de harde manier dat je maar een lichaam hebt en ook dat jij zelf je bedrijf bent. Als je niet goed voor jezelf zorgt is er geen bedrijf.

Het ging met baby stapjes en als je zelf in zo’n situatie zit nu. Weet dat je niet de hele weg hoeft te zien en dat elke stap er 1 is. Ik begon met steeds iets eerder naar bed te gaan. Vaker nee te zeggen om afspraken te maken s’avonds. Toen ik eenmaal wat beter en eerder sliep, ging ik s’ochtends voor werk opstaan en even van de zon genieten en wandelen. Zo had ik het gevoel dat ik niet alleen werkte en gaan daglicht zag. De zon, de natuur en buiten zijn is zo helend.

Rustig aan begon ik geen koffie meer na 16:00 te drinken en toen niet meer na 14:00. Toen geen koffie meer op een nuchtere maag en mijn slaap werd nog zoveel beter.

Nieuwe gewoontes en oude loslaten die je niet meer dienen. Dit werd zo makkelijk als ik eenmaal mijn identiteit ging veranderen. Ik ben iemand die ontzettend goed voor mijzelf zorgt en mezelf op 1 zet. Als mensen dan egoïstisch vinden dan is dat oke. Deze was zo verhelderend!  Vanuit hier ga je ook alle stappen maken die daarvoor nodig zijn.

Waar je het uiteindelijk voor doet is het leven buiten je werk om. Ik ben in ritme gaan afspreken met mijn ouders. Elke week op een vaste dag eten met elkaar. Wat een geluk haal je daaruit. Ook in ritme ga ik elke maand naar de sauna en de masseur. Dingen die zo bijdragen aan je welzijn en een vorm van ontspanning.  Ik hoef hier ook niet meer over na te denken, dit staat elke maand ingepland.

Ik plan een nachtje weg alleen of met vrienden/familie in. Ik ga nu elk jaar alleen op vakantie want dat is voor mij de grootste self-care die ik mijzelf kan geven.

Ik sta nu elke ochtend op met zin in de dag en voldoening aan het einde van de dag. Ik gun dat elke vrouw vanuit de grond van mijn hart!

Wil je meer lezen over hoe ik van droom tot kattencafé ben gekomen. Hoe ik persoonlijke en zakelijke hobbels heb overwonnen en welke lessen ik daarvan heb geleerd?

Mijn boek komt dit jaar uit. Schrijf je je hier in voor de wachtlijst.

Of volg mij op Instagram